Overvloed aan water en gebrekkig internet

Inmiddels zijn we weer twee weken verder (ongeveer) na het vorige reisverslag en de belangrijkste reden is dat het hier toch langzaamaan regentijd begint te worden. Afgelopen twee weken heeft wel enkele stevige regen- en onweersbuien gekend, met name eentje die ervoor gezorgd heeft dat de WiFi-router de geest gegeven heeft. Kennedy heeft wel druk achter alles aangebeld omdat hij er ook alles behalve gelukkig mee was (waar betaalt hij anders voor?), maar het zou geregeld worden. Een nieuwe router komt eraan, vanuit Lusaka. Zo'n 500 km verderop. Op zijn Afrikaans. Dat gaat dus nog wel n week duren..

Afgelopen twee weken zijn toch wel weer goed gevuld geweest met onder andere natuurlijk het werken in de clinic in Dambwa, een van de townships van Livingstone. Op dit moment ben ik vooral bezig geweest met OPD-patienten, zegmaar de ' normale' patienten met alledaagse klachten. Dat gaat rustig op zijn gemak door en is verder ook niet zo schokkend. Het beleid is bij het gros van de patienten wel hetzelfde: pijnstilling, antibiotica en over ee npaar dage nweer terug als het niet verbeterd is. Wat dat betreft strooien ze hier met antibiotica alsof het snoepjes zijn. Maken we ons in Nederland toch druk over resistentie, hier maken ze zich meer druk over het risico dat het een infectie kan zijn en doen ze op de gok maar antibiotica, want testen zit er niet echt in. Overigens ben ik anderhalve week geleden ook een dag of twee mee geweest met de ART-patienten, degenen met hiv die anti-retrovirale middelen gebruiken. Het is uiteindelijk wel schokkend om te zien hoeveel mensen bij die kliniek langs komen. Meestal zijn er op een dag zo'n 40 OPD-patienten, maar die ART-patienten is minstens de helft ervan, zo niet meer. Het meest bleef me nog een man bij die net zo lang is als ik, maar die letterlijk met zijn gewicht twee keer in mij past ..

Afgelopen donderdag heb ik in een andere clinic in het Maramba-district een nachtdienst meegelopen samen met Ben, een van de nurses daar die ik via de andere vrijwilligers ook ken. Het zou zijn laatste dienst hier zijn voordat hi jnaar Lusaka zou vertrekken, dus daarom zijn Isabelle, Sanne en ik met m meegegaan en ik ben de hele nacht gebleven. Een spoedgeval weggebracht naar het Livingstone General, die totaal unresponsive binnenkwam en niks meer kon doen en nergens op reageerde. Geen risico mee genomen en maar gewoon ingestuurd, met de ambulance meegereden en op laten nemen. Verder wel rustig geweest, ook drie bevallingen gezien en hoe vredelievend het in Nederland gaat, zo worden de vrouwen hier zowat behandeld als vee. Durante partu wordt tegen ze geschreeuwd als het kind niet komt en ze niet hard genoeg persen (volgens de nurses) en krijgen ze wat klappen op hun bovenbenen. Vriendelijkheid is een vreemd woord in de labour ward..

Natuurlijk is er ook afgelopen twee weken genoeg tijd geweest voor ontspanning en voor het vieren van kerst. Anderhalve week geleden ben ik nog gaan raften op de Zambezi en morgen gaan we weer, omdat het gewoon zo gaaf is! Woest kolkende rapids en het geweldige gevoel wat je krijgt als je tegen een golf op knalt en er niet door om slaat, maar hem bedwongen hebt op een enorme plens water na! Van een half uurtje zon ben ik wel flink verbrand op mijn schouders, omdat ze toch niks gewend waren na drie zomervakanties met coschappen in plaats van vakantie. Ook heel snel ben ik weer verveld en zijn ze nu weer wit. Nog steeds pretty mzungu dus, helaas.. Ik zou afgelopen weekend eigenlijk ook nog op safari gaan naar Tchobe in Botswana, maar helaas kreeg ik het niet op tijd om voldoende geld te wisselen in dollars vanwege incapabele mensen in de Shoprite money market en omdat elk kantoor hier heel on-Nederlands aanvoelend om half vijf of vijf uur zijn deuren sloot. Oh well, ik zit hier toch nog ruim 2 maanden dus dat komt er vast wel weer eens van!

Met Kerstmis zijn we op eerste kerstdag gaan eten bij de kinderen in het weeshuis en in tegenstelling tot de rijkelijk gevulde tafels met allerlei gerechten in Nederland, bestond het voor ons uit een rijkelijk gevuld gerecht met pasta, rijst, aardappels en een tomaatachtig sausje, met ananas en een plakkie cake erbij. Simpel, maar lekker en een goeie bodem voor een avondje bier of anders, waar we 's avonds ook in een jacuzzi bij Russel, een vriend van de dames van genoten hebben. Tweede kerstdag zijn we nog de Zambezi op geweest naar een eilandje, waar nog wat aan wildlife te zien was (nijlpaarden en alpaca's). 's Avonds een drankje om het af te leren in de Fezbar.

Voor oud en nieuw gaan we naar een carnival in Zimbabwe, vertrekken we de 30e en komen ergens de 1e weer terug. Dat wordt het dus wel goed vieren en drinken op een nieuw jaar met hopelijk veel nieuwe kansen.Voor nu wens ik iedereen alvast het beste voor het nieuwe jaar en hopelijk ook een goeie avond om het in te luiden!